Regeling in functie van daglichtbeschikbaarheid

Regelen in functie van daglichtbeschikbaarheid is een strategie die aanzienlijke energiebesparingen toelaat. Ze laat toe om de voorkeur te geven aan daglicht om een bepaalde verlichtingssterkte te bereiken en slechts van de kunstverlichting gebruik te maken indien nodig. Hiervoor is een lichtgevoelige sensor nodig die de verlichtingssterkte kan meten op een bepaalde oppervlak of in een bepaald punt. Als de verlichtingssterkte hoger is dan de gewenste waarde, wordt de lichtstroom van de bron verminderd. Indien de verlichtingssterkte te laag is, wordt de lichtstroom van de bron door het regelsysteem verhoogd.

In grote ruimten worden meerdere sensoren gebruikt die elk apart bepaalde armatuurgroepen regelen zodat een constante verlichtingssterkte in het lokaal wordt verzekerd. Met een dergelijk systeem wordt het energieverbruik verminderd, terwijl een uniforme verlichtingssterkte wordt verzekerd. Dankzij het systeem blijft de verlichtingssterkte constant, onafhankelijk van de daglichttoetreding of de veroudering van de lichtbron.

Regelsystemen in functie van daglichtbeschikbaarheid worden gebruikt in ruimten met grote vensters of horizontale daglichtopeningen, typisch in kantoren, scholen en dienstengebouwen. 
Het besparingspotentieel bedraagt 20 tot 50%.

De nodige componenten voor een daglichtbeschikbaarheidsregeling zijn :

• een lichtsensor;
• een dimmer of een schakelaar.